Nothing Ear (2) Recenzja: Wejście w nową strefę, trzymanie się podstaw

Może być większa ciekawość jego smartfona, ale TWS zajmuje szczególne miejsce w historii Nothing, nowej inicjatywie, na którą zdecydował się Carl Pei po tym, jak nigdy nie osiedlił się w OnePlus. W końcu pierwszym produktem Nothing była para całkowicie bezprzewodowych wkładek dousznych, Nothing Ear (1). Innowacyjnym designem i bardzo konkurencyjną ceną z pewnością przyciągnęły tyle samo oczu, co uszu.

Kiedy więc Nic ogłosiło Ucho (2), następców Ucha (1), ciekawość była oczywiście duża. Jaki obrót marka wprowadziłaby na rynek TWS po bardzo innowacyjnym uchu (1) i uchu (kij)? Cóż, wygląda na to, że marka zdecydowała się po raz pierwszy w swojej dość krótkiej historii grać trochę bezpiecznie.

Projekt Nothing Ears (2): przezroczysty wygląd nadal jest fajny, ale spodziewaliśmy się czegoś więcej!

Będziemy o tym mówić otwarcie – spodziewaliśmy się nieco więcej pod względem wzornictwa od Nothing Ear (2). Jest to pierwszy produkt z portfolio Nothing, który nie ma w sobie nic nowego pod względem wzornictwa – oryginalne Ear (1) miało tę przezroczystą obudowę i półprzezroczyste pąki, Telefon (1) był wyposażony w Glyph UI, a Ear (Stick) miał bardzo innowacyjne etui, które otwierało się jak szminka. Z drugiej strony Ucho Nicości (2) jest w zasadzie Uchem Nicości (1) pod względem wyglądu. Oba są tak podobne, że trudno byłoby je odróżnić.

Podobnie jak ucho (1), ucho (2) jest również dostępne w kwadratowym pudełku z całkowicie przezroczystą pokrywą. Pokrywa zatrzaskuje się magnetycznie, a także ma lekkie wgłębienie, które pozwala włożyć do niej palec i obracać nim jak fidget spinner, jeśli masz na to ochotę. Pąki leżą na bokach, a ich łodygi są połączone z magnesami w etui. Same pąki są bardzo podobne do tych na uchu (1), z półprzezroczystymi łodygami i białymi pąkami z białymi końcówkami uszu (w momencie pisania tego tekstu dostępny był tylko biały wariant). Są to wkładki douszne i są przeznaczone do umieszczenia w uchu, a nie tylko zwisania z płatka, jak ucho (sztyft). Na jednym z boków pudełka znajduje się port USB typu C, obok którego znajduje się mały, okrągły, wielofunkcyjny przycisk. Jeden z pączków ma czerwoną kropkę, która wskazuje, że jest przeznaczony do prawego ucha, a drugi ma białą. Ponownie, podobnie jak Ucho (1).

Istnieją różnice w konstrukcji ucha (2) i ucha (1), ale są one naprawdę subtelne. Znakowanie na łodygach mówi „Nothing Ear” (2) zamiast (1), a bliższe przyjrzenie się dwóm zestawom TWS ujawni, że obudowa i pąki Ear (2) są nieco mniejsze i lżejsze niż ich poprzednicy. Różnica jest jednak marginalna – obudowa ucha (2) ma 55,5 mm długości i szerokości oraz 23,5 mm głębokości, w porównaniu do ucha (1), które miało 58,6 mm długości i szerokości oraz 23,7 mm głębokości . Etui Ear (2) jest również nieco lżejsze i waży 51,9 gramów w porównaniu z 57,4 gramami Ear (1). Ten niewielki skurcz jest również widoczny na pąkach. Pąki ucha (2) mają 29,4 mm wysokości, 21,5 mm szerokości i 23,5 mm głębokości i ważą 4,5 grama każdy.

Ucho (1) miało tę samą szerokość i głębokość, ale było nieco wyższe, mierząc 28,9 mm i tylko lżejsze jak piórko, ważące 4,7 grama. Zastosowanym materiałem jest plastik, chociaż tym razem Nic nie twierdzi, że użył materiału bardziej odpornego na zarysowania, co było problemem z uchem (1). Zarówno pąki, jak i ich etui są odporne na kurz i wodę – IP54 dla pąków i IP55 dla obudowy, co oznacza, że ​​mogą przetrwać zachlapanie wodą i są wystarczająco dobre, aby być partnerami na siłowni, ale nie przetrwają zanurzenia w wodzie!

Wszystko powiedziane i zrobione, Nothing Ear (2) są prawie jak nieco zmniejszona wersja Nothing Ear (1). Są wystarczająco lekkie do noszenia i wygodne w noszeniu i noszeniu. Tak, wyglądają inaczej niż rutynowe TWS, ale dokładnie tak samo, jak ich poprzednicy. Biorąc pod uwagę innowacyjność marki pod względem wzornictwa, spodziewaliśmy się czegoś więcej.

Nothing Ear (2) Interfejs użytkownika: przechodzenie od przesuwania i stukania do naciskania pąków i więcej testów w aplikacji

Podłączenie ucha (2) jest tak proste, jak naciśnięcie przycisku wielofunkcyjnego obok portu USB typu C, a następnie wybranie słuchawek z listy urządzeń Bluetooth w telefonie lub notebooku. W systemach iOS i Android zalecamy używanie aplikacji Nothing X do łączenia pąków. I właśnie podczas zakładania pąków widoczne stają się zmiany w uchu (2).

Istnieje test dopasowania końcówki ucha, który faktycznie działa, a także test słuchu (obsługiwany przez Mimi), który ma na celu stworzenie unikalnego profilu słyszenia dla każdego użytkownika. Test zasadniczo polega na wysłuchaniu serii dźwięków o różnych częstotliwościach i różnych poziomach głośności. Na podstawie Twoich odpowiedzi pąki tworzą dla Ciebie profil słyszenia. Wydaje się to interesującym procesem, ale prawdę mówiąc, sami zmieniliśmy ustawienia w korektorze, który zawiera cztery ustawienia wstępne (zbalansowane, więcej basów, więcej tonów wysokich i głos), a także niestandardowe ustawienie, które można dostosować zgodnie z twoimi preferencjami. Istnieje również opcja spersonalizowania ANC na pąkach zgodnie z otoczeniem lub wybrania spośród wysokich, średnich, niskich i adaptacyjnych (właśnie mieliśmy niskie i maksymalne w uchu (1)).

Zmienia się również sposób kontrolowania pąków. Możliwość przesuwania palcem po trzpieniu w celu zwiększenia lub zmniejszenia głośności całkowicie zniknęła, a krany zostały zastąpione przez naciśnięcia. Pojedyncze naciśnięcie, aby odtworzyć/wstrzymać zawartość lub odebrać lub zakończyć połączenie, jest dość proste, ale staje się nieco bardziej skomplikowane, ponieważ musisz upewnić się, że każde naciśnięcie zostało faktycznie zarejestrowane – potrójne naciśnięcie, aby cofnąć się o utwór nie do końca dla nas. Naciskanie i przytrzymywanie, aby przełączać się między przezroczystością a ANC, również było trochę nieregularne, a pąki czasami interpretowały to jako odtwarzanie lub pauzę, a my ostatecznie używaliśmy aplikacji do celów ANC. Naprawdę brakowało nam możliwości zmiany głośności z samych pąków, co jest obecnie rzadkością.

Wydajność Nothing Ear (2): Więcej basów w dźwięku, lepsze rozmowy, ale niepewny ANC

Nothing Ear (2) mają przetworniki 11,6 mm, podobnie jak Ear (1), ale podobno mają nową konstrukcję dwukomorową, która lepiej radzi sobie z wyższymi częstotliwościami. Pąki są dostarczane z obsługą LHDC i mają również certyfikat Hi-Res, chociaż nie ma obsługi aptX. Nic nie twierdzi, że dostarczają dźwięk studyjnej jakości, a ich jakość dźwięku jest z pewnością bardzo dobra. Okazało się, że jest nieco cięższy w dziale basowym niż w uchu (1), a chociaż góra była obecna, nie była tak wyraźna jak w uchu (1). W rzeczywistości powiedzielibyśmy, że pąki miały sygnaturę dźwiękową w kształcie litery V, z lekko zestresowanymi basami i obecnymi i słyszalnymi wysokimi tonami. Średnie tony, ogólnie wokale, od czasu do czasu otrzymywały uderzenie, szczególnie w utworach, które miały bardzo wysoki poziom instrumentacji. Mimo to, ogólnie rzecz biorąc, jakość dźwięku była bardzo dobra we wszystkich gatunkach.

Uważamy, że ci, którzy kochają muzykę klasyczną, operową i jazzową, mogą uznać bas za zbyt ciężki, ale miłośnicy filmów akcji i gier pokochają bum i dudnienie, a fani klasycznego rocka docenią także sposób, w jaki smyczki wysuwają się na pierwszy plan . Powiedzielibyśmy, że jeśli chodzi o klarowność, Ear (2) są o krok przed Ear (1), ale problem polega na tym, że nie są w tej samej strefie, co konkurencja w swojej cenie. Nie ma też dźwięku przestrzennego ani śledzenia głowy. Ponownie, nie miałyby one znaczenia w niższej cenie, ale w nowej strefie, w której znajdują się Ear(2), ich brak jest trochę irytujący.

Zjawisko „ lepsze niż poprzednio, ale nie tak dobre jak nowa konkurencja ” rozciąga się na wydajność ANC w Nothing Ear (2). Jest zdecydowanie lepszy niż Ucho (1) i jest w stanie zagłuszyć sporo zewnętrznego hałasu. Mimo to tak naprawdę nie zabija hałasu w bardzo ruchliwej kawiarni lub korku, jak robią to niektórzy jego konkurenci, tacy jak OnePlus Buds Pro 2 i Oppo Enco X2. Spersonalizowane ustawienie ANC jest miłym akcentem, ale zbyt wiele zależy od tego, gdzie go ustawiłeś, a tryb adaptacyjny, który ma zmieniać poziomy ANC w zależności od otoczenia, nie wydawał się zauważalnej różnicy. Zalecamy domyślnie utrzymywanie wysokiego ANC.

Tryb przezroczystości działa jednak bardzo dobrze i świetnie nadaje się do wpuszczania dźwięków otoczenia. Podoba nam się opcja wyłączenia zarówno trybu ANC, jak i trybu przezroczystości, zamiast utykania tylko między nimi, jak w niektórych TWS. Nothing Ear 2 osiąga również dobre wyniki w obsłudze połączeń telefonicznych, zapewniając jakość połączeń lepszą niż znacznie droższe TWS. Wszyscy, z którymi rozmawialiśmy, nie zdawali sobie sprawy, że używamy TWS do połączeń, co zwykle dzieje się tylko wtedy, gdy używamy Jabra Elite 5, Pixel Buds Pro lub AirPods Pro. Możesz płynnie przełączać się między dwoma urządzeniami za pomocą funkcji podwójnego połączenia.

Żywotność baterii na pąkach jest jednak nieco gorsza. Dostaliśmy około czterech godzin od pąków z włączonym ANC, co jest poniżej normy w swoim segmencie cenowym. Sprawa zajmuje około 22 godzin z ANC, co jest wystarczająco przyzwoite, ale niezbyt wyjątkowe. Wyłączenie ANC wydłuża żywotność baterii pąków do około sześciu godzin i zwiększa się do bardzo dobrych 36 godzin z etui. Chcielibyśmy tylko, aby pąki miały dłuższą żywotność baterii, ponieważ w tym segmencie oczekuje się około 5-6 godzin z ANC. Istnieje wsparcie dla szybkiego ładowania przewodowego, za pomocą którego można uzyskać do 8 godzin (bez ANC) z 10 minutami ładowania, pod warunkiem, że słuchasz przy umiarkowanych głośnościach. Obsługiwane jest również ładowanie bezprzewodowe 2,5 W – niezbyt szybkie, ale poręczne.

Nothing Ear (2) Recenzja Werdykt: Wyższa cena wiąże się z ostrzejszą konkurencją

Ich cena 9999 Rs stawia Nothing Ear (2) w zupełnie innej strefie cenowej niż ich poprzednicy, którzy zostali wypuszczeni na rynek za 6999 Rs, a nawet przez jakiś czas byli dostępni za 5999 Rs. Dzięki temu wzrostowi cen, Ear (2) musi radzić sobie z dużą ilością wysokiej jakości konkurencji, w tym takich jak Sennheiser CX Plus, OnePlus Buds Pro / 2R, Jabra Elite 5, a nawet stare -ish, ale wciąż budzące grozę Samsung Galaxy Buds 2, z których wszystkie oferują porównywalną jakość dźwięku i ANC (niektóre są nawet lepsze w tych działach). The Nothing Ear (1) był rekinem w morzu przeciętności. Ucho (2) ma do czynienia z innymi płetwami. Pozostają najbardziej różnie wyglądającymi TWS na rynku, a ich dźwięk i ANC znacznie się poprawiły, ale tak naprawdę nie są tak nieudaną okazją, jak Ear (1).

Nic nie kupuj (2)