Oparzenia radioterapii

Co to jest oparzenie radioterapii?

Pod wpływem promieniowania podczas terapii skóra ma tendencję do złuszczania się w znacznie szybszym tempie niż może rosnąć. Złuszczanie prowadzi do powstawania ran. Pomimo tego, że blizny wyglądają jak oparzenia, są tylko owrzodzeniami. Lekarze nazywają rany oparzeniami radioterapii. Oparzenia po radioterapii są głównymi zewnętrznymi skutkami ubocznymi radioterapii.

Co to jest radioterapia?

Radioterapia jest również znana jako radioterapia. Jest to rodzaj leczenia raka, w którym wiązki intensywnej energii zabijają komórki rakowe. Promienie rentgenowskie są w większości przypadków preferowanymi rodzajami promieni stosowanych w radioterapii. Każda sesja radioterapii trwa około 15 minut. W całym procesie terapii, pomimo słyszenia dźwięków klikania lub brzęczenia oraz zapachu wytwarzanego przez urządzenie, promieniowanie wnikające w skórę nie boli, nie pali ani nie szczypie.

Jakie są okoliczności poddania się radioterapii?

Specjaliści stosują radioterapię w leczeniu i łagodzeniu raka i jego objawów. Pacjenci z nowotworami są najbardziej narażeni na oparzenia po radioterapii, ponieważ radioterapia jest częścią ich planu leczenia. Ekspozycja promieniowania na terapię występuje w różnych okolicznościach. Zawierają:

• Stosowany jako podstawowe leczenie raka lub razem z innymi metodami leczenia raka.
• Zmniejszenie guzów nowotworowych przed zabiegiem chirurgicznym, znane jako terapia neoadjuwantowa.
• Po operacji mającej na celu zapobieganie wzrostowi pozostałych komórek nowotworowych, znanej jako terapia adiuwantowa.

Inne skutki uboczne radioterapii

Oprócz oparzeń popromiennych, które występują jako główny efekt radioterapii, w wyniku napromieniowania mogą powstawać inne produkty, w zależności od części ciała wystawionej na działanie promieniowania, które mogą różnić się w zależności od osoby. Zawierają:

• Zmęczenie to fizyczne, psychiczne i emocjonalne uczucie zmęczenia. Dzieje się tak w wyniku promieniowania niszczącego zarówno komórki nowotworowe, jak i nawet zdrowe komórki. Wraz ze wzrostem liczby wizyt radioterapeutycznych, zmęczenie ma tendencję do nasilania się. Wynika to z rozwoju stresu związanego z częstymi wizytami w szpitalu. Jeśli poziom zmęczenia jest nie do zniesienia, koniecznie poinformuj o tym zespół onkologiczny odpowiedzialny za dalszą specjalistyczną pomoc.
• Przerzedzenie lub wypadanie włosów ma tendencję do występowania, gdy dochodzi do bezpośredniego narażenia głowy na promieniowanie. W większości przypadków ludzie mają tendencję do wypadania włosów, przerzedzania włosów, a nawet zmiany struktury włosów. W innych przypadkach, gdy włosy pozostają, skóra głowy jest delikatna. W takim przypadku można nosić czapkę, szalik lub perukę, aby chronić głowę na słońcu. Promieniowanie na głowę może również powodować suchość w ustach, sztywność szyi, owrzodzenia w jamie ustnej, a nawet próchnicę.
• Chociaż jest to rzadkie w radioterapii, niektórzy pacjenci mają tendencję do niskiej liczby krwinek z powodu promieniowania zabijającego niektóre użyteczne komórki. Odroczenie leczenia o tydzień lub umożliwienie powrotu morfologii krwi do normy może leczyć stan.
• Krótkotrwałe skutki, takie jak bóle głowy, wypadanie włosów, utrata słuchu, problemy z pamięcią i mową, a nawet drgawki, mogą wystąpić, gdy mózg jest napromieniowany. Dzieje się tak głównie z powodu obrzęku mózgu. Przyjmowanie przepisanych leków może temu zapobiec. Chociaż nie jest to powszechne, w obszarze narażonym na promieniowanie może pojawić się inny guz.
• Promieniowanie do obszaru klatki piersiowej może wpływać na serce lub płuca, powodując powikłania serca, a nawet zapalenie płuc popromienne. Może również powodować ból piersi lub obrzęk piersi z powodu gromadzenia się płynów, znany jako obrzęk limfatyczny u kobiet. Zaleca się, aby osoby poddawane radioterapii w okolicy klatki piersiowej unikały noszenia stanika, gdy tylko jest to możliwe. W przypadku noszenia stanika pacjenci powinni rozważyć założenie miękkiego, bawełnianego biustonosza bez fiszbin.
• W przypadku napromieniania okolicy brzucha pacjent może odczuwać skutki uboczne, takie jak nudności, wymioty, zaparcia i biegunka.
• Terapia promieniowaniem na obszar miednicy może powodować problemy z pęcherzem moczowym, problemy z płodnością, a następnie może wpłynąć nawet na życie seksualne.

Jak leczyć oparzenia radioterapią?

Oparzenia po radioterapii, znane również jako popromienne zapalenie skóry, można leczyć za pomocą przepisanych kremów lub pudrów przeciwgrzybiczych. Pacjent odczuwa lekkie podrażnienie, dlatego może nałożyć na skórę określony preparat z aloesu. Inne sposoby pielęgnacji skóry po radioterapii obejmują:

• Zawsze utrzymuj skórę nawilżoną i nasmarowaną, aby zapobiec jej pękaniu i swędzeniu.
• Unikaj noszenia sztywnych, elastycznych, szorstkich, a nawet obcisłych ubrań, zwłaszcza na leczonym obszarze. Zamiast tego pacjent powinien nosić ubrania wykonane z gładkich i miękkich tkanin.
• Należy unikać szorowania, drapania lub pocierania leczonej skóry.
• Pacjent nie powinien nakładać na leczony obszar gorącej wody ani okładów z lodem, ponieważ może to spowodować zranienie skóry. Do mycia leczonego obszaru należy zawsze używać letniej bieżącej wody i łagodnego mydła, chyba że zalecono inaczej. Zawsze uważaj, aby nie zatrzeć śladów potrzebnych do radioterapii aż do jej zakończenia.
• Umytą powierzchnię osuszyć miękkim i czystym ręcznikiem.
• Zawsze chroń leczony obszar przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Jeśli odpowiednie zespoły opieki onkologicznej zezwalają na stosowanie kremu przeciwsłonecznego, zaleca się stosowanie kremu przeciwsłonecznego o szerokim spektrum działania z filtrem przeciwsłonecznym (SPF) przez co najmniej 30 dni. Większość specjalistów zalecała dalsze stosowanie kremów przeciwsłonecznych w celu ochrony skóry nawet po zakończeniu radioterapii. Przed nałożeniem czegokolwiek na skórę w obszarze leczenia należy zawsze potwierdzić u odpowiednich specjalistów. Obejmuje również konsultację przed goleniem leczonego obszaru.

Alternatywy dla radioterapii

W niektórych przypadkach, gdy radioterapia nie jest najlepszą metodą leczenia raka dla pacjenta, pacjent powinien rozważyć inne metody leczenia raka. Leczenie raka zwykle różni się w zależności od stopnia zaawansowania i rodzaju nowotworu, na który cierpimy. Niektóre z alternatyw obejmują:

• Chirurgia- to zabieg medyczny, w którym chirurg usuwa z organizmu większość litych guzów nowotworowych. Czasami może być stosowany razem z radioterapią w celu uzyskania bardziej skutecznych wyników. Przed rozprzestrzenieniem się raka na inne części ciała we wczesnych stadiach raka specjaliści zalecają swoim pacjentom operację jako metodę leczenia raka. Może to być opcja dla większości rodzajów raka, z wyjątkiem tych, którzy mają raka krwi.
• Chemioterapia- to rodzaj leczenia, w którym pacjentowi podaje się leki w celu zabicia komórek rakowych w jego ciele. Jak każda inna metoda leczenia raka, chemioterapię można czasami podawać pacjentom wraz z radioterapią.
• Immunoterapia- to stosowanie leków wzmacniających układ odpornościowy pacjenta do walki z rakiem. Chociaż jest to nowsza metoda leczenia, odkryto, że skutecznie leczy nawet najbardziej zaawansowane i trudne do wyleczenia nowotwory.
• Terapia hormonalna - to rodzaj leczenia raka, w którym hormony, które wykorzystują hormony do wzrostu, są niewystarczające. To z kolei spowalnia, a nawet zatrzymuje wzrost komórek rakowych.
• Terapia celowana – znana również jako medycyna precyzyjna. Jest to rodzaj leczenia, w którym onkolodzy dopasowują leki indywidualnie dla każdego pacjenta i nowotworu. Tutaj stosowane leki precyzyjnie identyfikują i atakują konkretny rodzaj komórek rakowych, na które jest skierowany lek. Można go stosować jako metodę leczenia samodzielnie lub, w innych przypadkach, razem z innymi formami leczenia raka, takimi jak chemioterapia, radioterapia lub chirurgia.
• Stem Cell Transplant- to zabieg, który przywraca krwiotwórcze komórki macierzyste u pacjenta z rakiem, którego komórki zostały zniszczone przez bardzo wysoką ekspozycję na chemioterapię lub radioterapię. Z kolei proces ten prowadzi do stopniowego wzrostu liczby pożytecznych komórek w organizmie.