#BestPhonesForever? Google Pixel'i alır ve iPhone BFF moduna girer… ama pek işe yaramıyor

Google'ın Pixel telefonları ile Apple'ın iPhone'u arasındaki rekabet, Arama devinin yıllar boyunca Cupertino'nun cep telefonu üstünlüğünü sık sık dürtmesiyle oldukça eskiye dayanıyor. Peki ya size ilişkilerinin nihayet bir dönüş yaptığını söylesek? Ve sadece basit bir sola veya sağa değil, uygun bir U dönüşü. Markalar, önceki denklemlerinin düşmanlığından o kadar uzaklaştı ki Google, Pixel ve iPhone'un BPF'ler haline geldiğini duyurmak için bir dizi reklam yayınladı - sonsuza kadar en iyi telefonlar, temelde akıllı telefonlarının BFF'de dönmesi (sonsuza kadar en iyi arkadaşlar) ).

Yaşasın, Pixel ve iPhone arkadaşlar!

Kampanyanın adı, güneşin batıdan doğması kadar sıra dışı görünüyor. Ne de olsa bunlar, yıllardır kafa kafaya giden iki teknoloji canavarı. İki rakip telefonun artık en iyi arkadaş olduğunu iddia eden basit başlığın arkasında bir değişiklik var. Google, iPhone'da kazı yapmak ve temelde iPhone'un yapamayacağı veya kötü olduğu (olması gereken) her şeyle dalga geçmek için BPF kılık değiştirmesini kullandı. Yani temel olarak kampanya, rakibini alt etmeyi ve aynı zamanda kendi ürününde neyin iyi olduğunu vurgulamayı amaçlayan normal rekabetçi reklam kampanyanızdır.

İlginç bir şekilde, kampanya, Apple'ın 2002'de başlattığı efsanevi Get a Mac (Mac'e karşı PC olarak da bilinir) kampanyasından ilham almış olabilir (ah, ironi). PC. Google'ın kampanyasında, biri iPhone ve diğeri Pixel olmak üzere iki telefon yerel biçimde bulunuyor. Ancak ikisi arasındaki benzerlikler burada sona eriyor. Hatta Google'ın bu kampanyada bizim hoşumuza gitmeyecek kadar basit bir yol izlediğini söyleyebiliriz.

Yoksa onlar mı? Mac'e karşı PC de değiller.

Get a Mac kampanyasında, Mac her zaman daha iyi görünse de, PC tüm kazanma umutlarından vazgeçmiş gibi değildi. Sık sık kendisi ve yapabilecekleri adına konuşur ve aslında Mac'ten nasıl daha iyi olduğuna dair bir kanıt oluşturmaya çalışırdı. Ve bu mantıklıydı. Hiçbir ürün kendisi hakkında olumsuz şeyler söylemeye başlamaz.

Ancak BPF reklam kampanyasında olan tam olarak budur. Kampanya, bir dakikadan biraz fazla ile bir buçuk dakikadan biraz fazla arasında değişen beş reklama yayılmıştır.

Bazı insanlar iki süper telefon rakibinin birbirleriyle arkadaş gibi konuşması konseptinden hoşlanabilir, ancak kampanyadaki reklamların çoğunlukla oldukça sıkıcı olduğunu düşündük. En iyi iki telefon (arkadaş) sonsuza dek birlikte kaliteli zaman geçiriyormuş gibi görünen şey, kısa sürede birinin acınası bir partisine dönüşüyor - şaşırtıcı popülaritesine rağmen kendine olan inancının eksikliği göz önüne alındığında, bir arkadaştan çok bir terapiste ihtiyaç duyan iPhone gibi görünüyor. (" Ben senin yaşındayken insanlar beni arkadaşlarına gösteriyordu, " diye homurdanıyor iPhone bir reklamda).

Kampanyadaki tüm reklamlar aynı olay örgüsünü takip ediyor - iPhone, yapamadığı ve Pixel'in zahmetsizce yönetebildiği her şey hakkında kötü hissetmeye başlıyor (genellikle kelimenin tam anlamıyla, pil ömrünü sinsice inceliyor). Hatta kendi mavi iMessage baloncuklarını bile tüketiyor! Birçoğu bunu bir arkadaşın başka bir arkadaşına güvenmesi olarak görebilir, ancak çoğunlukla, özellikle iPhone'un elde ettiği başarı türünü düşündüğünüzde (kendini kötü hisseden Piksel olmalıdır) pek inandırıcı gelmedi. o departmanda).

Çubuk eller çizin, aptal gözler koyun... 90'lar hissi veren oldukça sade bir kampanya!

Reklamların temelde Pixel serisiyle ilgili neyin harika olduğunu ve iPhone'un bazı alanlarda teknolojik olarak gelişmiş olma açısından nasıl tam olarak orada olmadığını listelemesi, temel bir fikir olarak biraz fazla sade görünüyordu. Kopya da gerçekten yardımcı olmuyor. Kampanyayı biraz daha ilgi çekici hale getirmek için belki biraz daha zekice ileri geri hareket etmeyi, hatta aynı fikri daha yaratıcı bir şekilde ele almayı tercih ederdik. Ne yazık ki Google, çok basit, çok seyahat edilen "ürünleri karşılaştırın ve her zaman daha iyi olduğumuzu gösterin" reklam yolunu izlemeyi seçti.

Reklam kampanyalarında birbiriyle konuşan iki telefon konsepti, aslında, markaların ürünlerini insanlaştırıp, onları yürütüp konuşturdukları 90'ların sonlarına denk geliyor. Bu kampanyayı o dönemin bir reklamı olmaktan alıkoyan tek şey, muhtemelen yanlarından dışarı fırlayan eller ve bacaklar ve pörtlek gözlerdi (kelime oyunu değil).

Mantar işe yaramıyor: rekabetçi reklamcılığa oldukça pasif bir yaklaşım

Kampanya tamamen kötü değil. Düzgün olduğunu düşündüğümüz unsurlar vardı. Reklamların iPhone'u temsil etmek için çok robotik Siri benzeri bir ses ve Pixel'i temsil etmek için Google Asistan sesini kullanması akıllıca bir dokunuş. Apple TV'nin hit dizisi Ted Lasso'ya da ince bir gönderme var, ancak bu iPhone'un pilinin bitmesine neden oluyor - Pixel, elbette üzerine uzanarak ve ters şarj etme özelliğini kullanarak iPhone'u kurtarıyor! Google'ın Pixel'in USP'lerini vurgulama yöntemi şimdiye kadar gördüğümüz en yaratıcı sunum olmasa da, telefonun en iyi özelliklerini basit ve net bir şekilde vurgulaması için markaya ekstra puanlar veriyoruz.

Google, bu kampanyayla gerçekten vahşi ve yaratıcı olma fırsatı buldu. iPhone'u gerçekten utandıracak en az bir keskin, agresif tek satırlık duymayı umarak reklam üstüne reklamdan geçtik. Ancak Google genellikle, insanların yıllardır duyduğu ve oldukça dürüst bir şekilde barıştığı aynı eski, eski püskü bilgileri kullandı - pil, USB Type C bağlantı noktası, fotoğrafçılık ....ve benzeri. Sunumun tamamı oldukça pasif görünüyordu, bu da rekabetçi bir reklam ortaya çıkarmayı ummanın yolu değil. Burada çok fazla lapa vardı ve yeterince keskinlik yoktu. Lapaların çoğu bile sahte görünüyordu - dünyanın en çok satan telefonunun ne kadar yetersiz olduğu hakkında konuşup durduğunu hayal edin! Apple PC'yi kendisi için savaştırdı, Google iPhone'u bir kendine acıma çalışması yaptı.

Aslında Google, sıradan bir reklam kampanyasında kampanyada sergilediği Pixel'in aynı güçlü noktalarını vurgulayabilirdi. Pixel ve iPhone'u en iyi arkadaşlar yapmasına gerek yoktu. Sonsuza Kadarki En İyi Telefonlar konsepti başlangıçta ilginç gelse de sonunda kulağa biraz sahte geliyor. İstenmeyen kelime oyunu.