Sıfır Güven ve En Az Ayrıcalık

Sürekli gelişen dijital ortamda siber güvenlik büyük önem kazandı. Kuruluşlar, sağlam güvenlik çerçevelerinin benimsenmesini gerektiren bir dizi zorlukla karşı karşıyadır. İki önemli siber güvenlik çerçevesi Sıfır Güven Ağ Erişimi (ZTNA) ve En Az Ayrıcalık İlkesi'dir (POLP). Bu kapsamlı kılavuz, bu sistemlerin teknik yönlerini inceleyerek BT ​​yöneticilerinin benzerliklerini, farklılıklarını, avantajlarını ve dezavantajlarını değerlendirmelerine ve sonuçta kuruluşlarının özel ihtiyaçlarına en uygun çerçeveyi seçmelerine olanak tanır.

Sıfır Güven nedir?

Geleneksel çevre tabanlı güvenlik modeline meydan okuyan bir güvenlik modeli olan Sıfır Güven (ZT), temel bir kural altında çalışır: "Asla güvenme, her zaman doğrula." Forrester'ın baş analistlerinden John Kindervag tarafından 2010 yılında tanıtılan Zero Trust, işletmelerin buluta geçişi sırasında ortaya çıkan, çevrimiçi hesap kullanma iznine sahip doğrulanmamış kişilerin sayısının artması ve veri ihlali riskinin artması gibi sorunları çözmek için geliştirildi.

Sıfır Güven modelinde tüm tanımlayıcılar, risklerin ağ içinde zaten mevcut olabileceği kabul edilerek sıkı bir teste tabi tutulur. İster birey ister cihaz olsun, hiçbir varlığa doğası gereği güvenilmez. Kaynaklara erişim izni verilmeden önce Sürekli Kimlik Doğrulama, Yetkilendirme ve Doğrulama (AAV) talep edilir. Bu model, şüpheli davranışların hızlı bir şekilde tespit edilmesini ve potansiyel tehditlere hızlı yanıt verilmesini sağlayarak siber saldırıların etkisini azaltır.

Sıfır Güven Nasıl Çalışır?

Sıfır Güven, güvenlik açıklarının yalnızca dışsal olmadığını, aynı zamanda görünüşte zararsız varlıklar gibi görünerek içeride de bulunabileceğini varsayar. Sıfır Güven senaryosunda güvenin, tüm etkileşimler ve erişim talepleri aracılığıyla sürekli olarak yeniden tesis edilmesi gerekir. AAV aracılığıyla, algılanan güvenilirlikten bağımsız olarak her varlığın her giriş noktasında incelenmesi gerekir.

• Kimlik doğrulama, kimliği doğrulamak için Çok Faktörlü Kimlik Doğrulamayı (MFA) ve kimlik bilgisi kasasını kullanır.
• Yetkilendirme, iş tanımına ve gerekli veri erişimine göre erişim seviyelerini belirler.
• Doğrulama, yetkilendirmelere ve güvenlik protokollerine uyulmasını sağlamak için davranışları sürekli olarak izler.

En Az Ayrıcalık Nasıl Çalışır?

En Az Ayrıcalık İlkesi veya POLP, kuruluşlara işlevlerini yerine getirmek için gereken minimum düzeyde izin veya yetki verilmesini savunan, ayrı ama aynı derecede hayati bir güvenlik ilkesidir. Potansiyel saldırı yüzeylerini en aza indirmek için gereksiz erişimi sınırlandıran "bilinmesi gerekenler" ve "kullanılması gerekenler" stratejisini kullanır.

Şirketinizin dijital ekosistemini, her biri değerli varlıklar ve gizli veriler içeren farklı alanlara açılan bir giriş noktaları ağı olarak hayal edin. POLP, her kullanıcının, uygulamanın ve sistemin bir dizi anahtara sahip olmasını sağlayarak yalnızca gerekli alanlara erişime izin verir ve amaçları yerine getirildikten sonra bunları iptal eder.

Bir kuruluş, en az ayrıcalık kuralına sadık kalarak saldırı yüzeyini en aza indirir ve bu, kötü niyetli aktörlerin sistematik olarak haritalandırdığı tüm olası giriş noktalarının tamamıdır. Bu azalma şu şekilde başarıyla sağlanır:

• İhtiyaç duymayan varlıklara erişimi kısıtlama
• Davetsiz misafirlerin sisteme girebileceği giriş noktalarının azaltılması.
• Girişte potansiyel etkilerinin büyüklüğünün kısıtlanması

Sıfır Güven ile En Az Ayrıcalık Arasındaki Fark Nedir?

ZTNA ve POLP birbirlerinden dört açıdan farklılık gösterir:

1. Sıfır güven bütünseldir, en az ayrıcalık ise haklara ve onaylara odaklanır

Sıfır güven ile en az ayrıcalık arasındaki ilk fark, kapsam kapsamları açısındandır. Sıfır güven, ağ mimarisinin her yönüne çok geniş bir ağ oluşturarak geleneksel çevre odaklı güvenlik kavramını sorguluyor. Bu, hassas kaynakları aktif olarak avlamaya çalışmasa bile, içeride veya dışarıda hiçbir varlığa doğası gereği güvenilmediği anlamına gelir.

Aksine, en az ayrıcalık ağırlıklı olarak belirli kullanıcıların veya uygulamaların haklarını ve izinlerini düzenlemeye odaklanır. Menzili daha dardır ve varlıkların yalnızca kendilerine atanan görevleri yürütmek için gereken minimum erişim hakkına sahip olduğu önermesine dayanmaktadır.

2. En az ayrıcalık ayrıntılı düzeyde uygulanırken, sıfır güven daha stratejiktir

En az ayrıcalık, varlık başına veya etkinlik başına erişimi kısıtladığından doğal olarak daha ayrıntılıdır. Kullanıcıların veya uygulamaların yalnızca görevlerini yerine getirmek için gereken izinlere sahip olduğunu garanti eden hassas kontrol mekanizmaları anlamına gelir.

Sıfır güvenin yaklaşımı ayrıntılı olabilse de, genellikle daha büyük ölçekte çalışır ve belirli ağ bölümlerine, ekipmanlara veya kimlik kategorizasyonuna odaklanır. BT altyapı yönetimi araçlarını sıklıkla sıfır güven felsefesine göre seçeceksiniz ve bu, tasarım düzeyinde uygulanan stratejik bir zihniyettir.

3. En az ayrıcalık, sıfır güvenden daha kolaydır

Sıfır güven ve en az ayrıcalık arasındaki üçüncü fark, en az ayrıcalığın genellikle kısıtlayıcı kontrol sistemleri, kullanıcı yönetimi ve yetkilerin tahsisi yoluyla uygulanmasıdır. Genel olarak kurulu ağ mimarilerinde uygulama daha kolaydır. Öte yandan, sıfır güveni benimsemek çoğu zaman ağ mimarisinde ağ bölümlendirmesi gibi önemli değişiklikler yapılmasını gerektirir. Genel güvenlik çerçevesinin derinlemesine yeniden değerlendirilmesini gerektirir.

4. Sıfır güven proaktiftir ve en az ayrıcalık erişim isteklerine tepki verir

Kullanılması gereken yaklaşımıyla birlikte bilinmesi gereken yaklaşımı kullanan en az ayrıcalık, varlıklara erişimi ihtiyaca göre sınırlandırır. Sıfır güvenin sürekli doğrulama yaklaşımı yerine, erişim izinlerinin önceden oluşturulup uygulanmasına odaklanılmıştır. Sıfır güven, varlıkların ve bunların faaliyetlerinin özgünlüğünü, doğruluğunu ve geçerliliğini sürekli olarak doğrulayarak proaktif bir strateji sunar.

Özetle: Sıfır Güven ve En Az Ayrıcalık

Hem Sıfır Güven hem de En Az Ayrıcalık İlkesi, sağlam bir siber güvenlik çerçevesinin hayati bileşenleridir ve kullanıcı kimliği ve bağlamına dayalı güvenilir erişim kontrolleri oluşturmanın önemini vurgular. POLP bağımsız olarak uygulanabilse de, kullanıcı davranışını sürekli olarak izleyen ve varlık kimliklerini ve etkinliklerini doğrulayan Sıfır Güven ortamında uygulandığında en etkili sonucu verir.

Karmaşık dijital çağımızda, geleneksel kale ve hendek savunma taktiği artık geçerli değil. Yetenekli bilgisayar korsanları, kuruluşlara karşı dağıtılmış saldırı düzenleri uygulayabilir ve bu da eşit dağıtılmış bir siber güvenlik stratejisi gerektirir. Mümkün olduğu kadar çok erişim noktasının güvenliğini sağlamak için Sıfır Güven ve En Az Ayrıcalık da dahil olmak üzere mevcut her türlü korumayı kullanmak zorunludur.